• Marcel Kolder 06 1646 8441 • Mira Ticheler 06 4817 1128
  • info@citysenses.nl

Blij met de ondersteuning van de lokale media

Blij met de ondersteuning van de lokale media

We hebben het startbudget via al onze donateurs op oudjaarsavond opgehaald. De regionale pers en alle fans hielpen ons daar enorm bij. Omroep Flevoland bijvoorbeeld en de Almere Deze Week. Hieronder vindt u de links. Verder schreef storyteller Marcel Kolder een kort verhaal over Lotje. Een verhaal over bezinning. Dat past bij deze dagen, vonden we.

De link naar Omroep Flevoland. https://www.omroepflevoland.nl/nieuws/166781/nog-een-klein-beetje-geld-nodig-voor-zintuigendoolhof

De link naar de krant. http://almeredezeweek.nl/widgets/2164-nieuws/nieuws/1488615-citysenses-wil-zintuigenlabyrinth-openen-in-centrum-almere

En ons korte verhaal.

‘Mam?’

‘Ja Lotje, wat is er nu weer.’

‘Daar in het park, daar … achter de flat, tussen de bomen, wat is dat? Zullen we er even naar toe lopen?’

‘Ik weet het niet Lotje, een andere keer, kom mee, ik heb haast, we moeten nog boodschappen doen en langs de Bruna voor een pakketje.’

‘Ach toe, laten we kijken, gisteren stond het er niet. Het is echt een raar ding.’

‘Nee Lotje, en ik heb vanavond na tennisles ook nog ouderraad.’

‘Mag ik dan zelf gaan kijken, mam?’

‘Pas je wel op dan?”

‘Ik ben geen klein kind meer. Ik ben elf.’

‘Oké, maar neem wel je mobiel mee, voor als je iets overkomt.’

Lotje rent via de lange haag naar het park. Nu ze dichterbij komt lijkt het voorwerp te leven, het is ook groter dan Lotje eerst dacht. Het heeft de vorm van een schelp, een soort nautilus. Langs randen van het spiraal lichten kleuren verleidelijk op, precies op het ritme van het geluid dat van-binnen-uit komt, alsof het met diepe teugen ademhaalt.

Nieuwsgierig kijkt Lotje door de ronde opening naar binnen. In de ruimte ziet ze een doolhof van kleine kleurige kamers. Ze stapt naar binnen en loopt over een tapijt met voor haar onbegrijpelijk spreuken. Uit de eerste kamer komt het ritmische geluid, maar er is meer, er liggen op de grond cocons van wol, die zachtjes zachtjes heen en weer bewegen … daar zou ze best in weg willen kruipen, denkt Lotje … weg van al dat gedoe de hele dag. Uit de tweede kamer ontsnapt licht, het lijkt haar te wenken: Kom hier, kom hier, hier is het fijn. Lotje opent de deur en stapt de kamer in. Een dranger sluit de deur achter haar dicht … ze heeft het niet in de gaten. Het is pikkedonker en stil. Doodstil.

‘Psssst,’ hoort Lotje. Plots ruikt ze een zoetige kaneelachtige geur, waar kent ze dat van? Het doet haar denken aan oma’s appeltaart.

‘Psssst.’ Nog een geur. Bah, dat ruikt vies, denkt Lotje, het ruikt naar de grote stad. Verward stapt ze uit de kamer: ‘Wat is hier aan de hand?’

Op de deur van de derde kamer staat met grote neon-letters NEXT SENSES & EMOTIONS. Dat maakt haar nieuwsgierig, daar gaat ze als laatste naar toe, beslist ze, ze kan nog wel een extra zintuig gebruiken. Vooral een die voorkomt dat ze weer in de verkeerde kassa-rij van de supermarkt staat.

In de naastliggende kamer staat een grote aardenwerken kruik omringd door apothekersflesjes in alle formaten. Daarop teksten als geelwortel, ginseng, oerwater en vitamijn. Aan de amfoor zit een goudgekleurd kraantje met daaronder een kristallen glas waarin het elixer druppelt. ‘Drink me’, leest Lotje. ‘Drink me en verbaas je’.

Lotje pakt het glas, zet het aan haar lippen en … ze is zo benieuwd … haar mobiel gaat af.

‘Ja, mam, wat is er nu weer.’

 

admin

Laat je bericht achter